Hallo iedereen,
Sorry dat jullie zo lang hebben moeten wachten op een berichtje uit Bali,
de meeste onder jullie zullen de reden wel weten, op 3 januari is mijn oudste
broer overleden, dan is het wel niet zo fijn dat je zo ver van huis bent.
Heen en weer gebeld met de verzekering van Europe Assistance, één persoon
mag naar huis en terug komen, daar het mijn broer is ging ik, ik denk dat het
via de verzekering niet ging ik zelf een ticket betaalde want dan wil je toch
wel thuis zijn, maar alles werd door de verzekering geregeld, de begrafenis was
vrijdag 10 januari en ik vertrok maandag 6 januari en maandag 13 januari dan
terug naar Bali.
De dag nadien was mijn verjaardag, Robert had het één en ander geregeld dus
we hebben het gewoon laten doorgaan, je kon toch niets doen, s' morgens bracht
de bakker al een lekkere apple pie, s' middags een etentje met enkel Balinese vrienden wat wel fijn was en me afleiding bezorgde, nu was de taart besteld
tegen 13.00 uur, die kwam niet, dus Robert gebeld en de bakker dacht dat het
voor zondag was, geen probleem komen ze gewoon zondag's terug.
Ik kreeg een mooie slendang, sarong en bloemen van de dames.
s' Zondags na de massage werd de taart geleverd, ze was mooi versierd,
Robert had gezegd met room niet van dat vies spul waar hier de crème van is
gemaakt, en ja hoor alles zoals hij besteld had.
s'Avonds kwam Zai onze driver en zijn gezin, ook Atik haar zus en kinderen
waren erbij om me verjaardag te wensen, ze hadden ook nog een cake bij, zo is
mijn verjaardag toch gevierd en had ik afleiding.
Ik moest natuurlijk mijn paspoort nog ophalen op de immigratie maandag
voormiddag als ik s'avonds vertrok, geen probleem, wel verviel mijn visum dus
moest ik Bali terug binnen komen met een Visa on arrival dat ik nadien nog voor
1 maand kan verlengen, 2 x 30 dagen en ja op 14 maart vertrekken we terug naar
huis en dat is de 60ste dag.
Ik weet het allemaal wel en toch was ik vergeten het na te tellen anders
had ik voor alle veiligheid één dag later terug naar Bali gegaan, maar we zien
wel op 14 maart.
In de namiddag reden we dan naar Denpasar waar ik om 21.00 uur de vlucht
van KLM had naar Amsterdam, Europe Assistance werkt altijd met KLM daarom deze
maatschappij, alles vlotjes verlopen, eens in Amsterdam aangekomen moest ik het
vliegtuig nemen naar Brussel, dit had ik liever met de auto gedaan, een vluchtje
van 25 minuten was het.
In Zaventem stond een taxi me op te wachten die me thuis afzette, in de
namiddag naar mijn schoonzus, toeval onze auto was naar de garage voor nazicht,
maar de bushalte is vlak bij ons dus geen probleem.
Fijn gesprek gehad met mijn schoonzus natuurlijk over onze John, de
volgende dag moest ik natuurlijk nog inkopen doen, had geen lange broek of
dichte schoenen, ja dat heb je als je in de winter in Bali vertoefd, alles
gevonden gelukkig.
s'Avonds zijn we dan met de familie mijn broer nog gaan groeten, vrijdag de
begrafenis waar ik het op momenten toch wel erg moeilijk had, nu zeker dat
Robert er niet bij was maar had veel steun aan onze kinderen en
schoonkinderen.
Ik ben goed opgevangen en vertroeteld door hun allen, ze vinden dat ik elke
jaar maar een weekje naar België moet komen maar dan niet in deze
omstandigheden, wie moet dat dan betalen was Robert zijn antwoord, hij
natuurlijk !!!
Elke dag werd er geskyped, maar ja 7 uur verschil, ik heb Robert eens om 3
uur s'nachts opgebeld, ik had precies geen benul van tijd meer, geen jetlag dat
was allemaal ok.
Op woensdag 8 januari waren we 48 jaar gehuwd, ik was het helemaal vergeten
maar Robert niet, toch lief van hem om er aan te denken ...
s'Zondags afscheid genomen van iedereen, mijn vriendin en ook onze Frank en
Katja kwamen maandag nog effe langs, de taxi kwam me om 15.30 ophalen om weer
naar Zaventem te vertrekken, deze keer had ik wel bagage bij, nog kleding voor
de mensen hier, bruine suiker voor ons en allerhande lekkernijen !!
Alles verliep vlot, snel kon ik een sms'je sturen vanaf Schiphol dan het
vliegtuig in, even eruit in Singapore, dan op weg voor de laatste 2 uur naar
Bali, daar moest ik aanschuiven voor een Visa on Arrival, verliep
allemaal vlotjes, dan even wachten op de bagage, ik zag de zak op de zijde
liggen, dacht alléé, ik wil hem nemen is ie helemaal open, rits stuk en slotje
eraf, op het eerste zicht was er niets uit, maar ik dacht hopelijk hebben ze er
niets in gestopt, hou altijd nog in mijn gedachte het boek " Bali Bajes" van Corby Schapelle die 20 jaar gevangenis straf in Bali kreeg voor drugs te
smokkelen, toen dacht ik verdorie waarom heb ik die zak niet laten sealen.
Bij de douane vroeg de man, heb je iets aan te geven, zou niet weten wat,
alcohol, sigaretten, nee niets, go on he said.
Wat een blij weerzien met Robert, en onze Balinese vrienden, een uurtje na
het landen zaten we in de auto voor onze tocht van 3 uur naar Lovina.
Het was best een hele onderneming zo alleen, ik heb er nooit bij
stilgestaan en ook geen probleem van gemaakt, ik wilde en zou toch naar huis
gaan om mijn broer nog eenmaal te zien en de dienst bij te wonen.
Moest ik niet gegaan zijn denk dat die laatste 2 maanden niet zo fijn
zouden zijn hier.
Ditmaal niet zo een leuk berichtje uit Bali
Groetjes Rita & Robert
